-ech ciebie nie rozumiem...i chyba nie zrozumie czemu ty mnie tak odpychasz i czemu masz na pysku ten kamienny wraz twarzy ale proszę ukaż chodź trochę radości,a ty co?
-no co ja?
-nic...nikogo nie chcesz widzieć...z nikim nie chcesz rozmawiać...powiedz co cię trapi to ze wszystkich sił pomogę ci w tym
Dymitr nic nie odpowiedział tylko znowu miał na sobie ten kamienny wyraz twarzy
-nie no ludzie trzymajcie mnie jak go trzasnę...co cię gnębi do jasnej cholery...powiedz nikomu nie powiem
Uklękłam koło niego i zamieniłam się w słuch,ale ten znowu nic nie powiedział,wzdychnęłam,wstałam
i przytuliłam się do niego i poszłam sobie do Kerei zostawiając Dymitra w spokoju
<Dymitr?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz