-Oooooch! Chłopaku, ja muszę tam wrócić!-krzyczałam drapiąc krzesło.
-Papaya! Uspokój się!-Jellal złapał mnie i zaprowadził do domu.
***
Rozglądnęłam się po całym domu. Moje dwa szkraby spały a starszaki grały na komputerze. Podeszłam do młodszych dzieci i patrzyłam na nie. Nagle podszedł do mnie Jellal i przytulił się do mnie.
-Cała noc...-Kira chciała dokończyć zdanie, ale widząc nas odeszła do swojego pokoju.
-Jellal... Bo ja muszę ci coś powiedzieć.
-Tak kotku?
-Bo wiesz... Ja muszę odejść ze sfory...
<<Jellal?>>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz