-Jak byłam mała, straciłam pamięć-wymamrotałam, trochę wstydząc się swojej przeszłości.-Zostałam dosyć mocno poturbowana, dostałam w głowę i miałam pustkę w głowie. Niczego nie mogłam sobie przypomnieć. Moi rodzice, chcieli bym ich znów pokochała, lecz to mi się nie udawało. Po prostu nie wiedziałam kim są.
-Czyli wiesz, jak to jest, chcieć kochać, a nie móc?-uniósł wzrok.
-Mniej więcej-mruknęłam.-Dopiero po kilku latach sobie uświadomiłam, że ich kocham. Starali się, bym ich pokochała, byli przy mnie w dzień i w nocy.
-Czyli sugerujesz, że jeżeli ktoś się bardzo starał, przez bardzo długi czas, uczucia do mnie wrócą?-spytał z miną filozofa.
-Dokładnie-potwierdziłam.-Więc, w środku, choćby nie wiem co by się stało, będę pragnęła byś znów odzyskał takie uczucia. Nawet, jakbym nie była twoją dziewczyną, chcę byś odnalazł prawdziwą miłość...
Cobra?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz